Wie is de vos?
Foxy interview Zeg niet zomaar ‘mascotte’ tegen deze vos. In dit exclusief interview lees je meer over het dier achter deze blog, wat hem toch menselijk maakt en hoe hij bij De Barbaren terechtgekomen is. We kregen hem nog net te pakken voor een snel, maar diepgaand interview, ondanks zijn drukke agenda.
Hoe is het met jou op dit moment?
“Druk, met de lancering van mijn blog. Ik ben elke nacht aan het schrijven geweest om mijn deadlines te halen. Soms zelfs overdag, wat best intensief is voor ons nachtdieren. Ze doen er nogal aan door bij De Barbaren (lacht). Maar ik kreeg deze kans en grijp ze graag met beide poten.”
Hoe ben je bij De Barbaren terecht gekomen?
"Ze belden plots met het nieuws dat ze aan een nieuwe website werkten. Daar steken ze altijd een easter egg in. Deze keer dachten ze aan een blog, maar - en nu komt het - geschreven door een dier. Best een zot idee, maar als je De Barbaren kent, dan weet je dat die zotte ideeën echt de moeite zijn.”
En dat zot idee, dat was het startschot van je verhaal bij De Barbaren?
“(Knikt) Zo’n onnozel idee was het dus niet. Ik ben al jaren fan van hun werk, dus ik voelde me ontzettend vereerd dat ze aan mij dachten als schrijver voor hun blog.”
Waarom moeten de mensen je blog absoluut lezen?
“Wel, ik zie het als een gezonde dosis maatschappijkritiek met licht sarcastische ondertoon. Niet altijd natuurlijk. Mijn stuk over The Paperman [nu online, link onderaan - ed.], daar is geen woord van gelogen. Bij andere artikels zoek ik wel graag even de satirische sferen op. Maar het is vooral belangrijk dat mensen zich hier amuseren. Het is niet omdat het een serieus onderwerp is dat het daarom op een serieuze manier aangekaart moet worden. Zoals De Barbaren wel eens zeggen: ‘We nemen onszelf niet serieus, maar ons werk wel.’”
Men verwijst wel eens naar jou als ‘de mascotte’ van De Barbaren. Wat vind je daarvan?
“Jammer. Ik ben geen pluchen beest van de kermis. Maar ik heb er vertrouwen in dat dat binnenkort zal veranderen, van zodra mijn blog wat meer bekendheid verwerft. Ik zie het als een klassiek geval van ‘onbekend is onbemind’.”
Mooi dat je je daar niet in opjaagt. Je bent duidelijk een goed geluimde vos. Maar zijn er zaken waar zelfs jij je kwaad in kan maken?
“Goh, kwaad is misschien een groot woord. Grondig geërgerd is een beter omschrijving. Er zijn zo wel een paar dingen. Dit land en zijn obsessie met de buxusplant is er zeker één van."
De buxusplant? Da’s … specifiek.
“Ja, denk maar eens na: in elke Belgische tuin pronkt wel ergens een buxus. In de vorm van een kurkdroge haag, of een gigantische bol, of gesneden in de vorm van hun overleden hond. Echt, de dag dat ik er één zie in de vorm van een vos … (zucht) Dan snap je waarom die buxusmotten er zo op afkomen, die struiken zijn echt ongelofelijk … mottig (pun intended).
Fans van de buxus maken best rechtsomkeer dus.
“(grinnikt) Die van Niels Destadsbader ook.”
"Het is niet omdat het een serieus onderwerp is dat het daarom op een serieuze manier aangekaart moet worden."
Je bent onlangs naar Gent verhuisd. Een compleet andere omgeving dan het bos waar je hiervoor resideerde. Hoe ervaar jij die aanpassing?
“Best oké. Mijn nieuw hol is in de buurt van Dok Noord, wat een beetje de Gentse Dansaert is. Speciaal volkske, met hun elektrische steps en bier van de microbrouwerij. Maar ik mag niet klagen. Mijn hol zal dankzij hen serieus stijgen in grondwaarde, dus ze mogen blijven.”
Wat zorgt ervoor dat jij elke dag met plezier uit je bed - excuseer - uit je hol kruipt?
“Koffie! Nee grapje, ik ben niet zo’n koffiehipster. Al dat gezwets rond een potje bruin sap. Ik begrijp er maar weinig van. Je zou eens moeten zien hoe ze bij Dok Noord naar de koffiebars huppelen, het is precies alsof die barista’s bekertjes vloeibare cocaïne verkopen. Niet. Te. Doen. Doe mij maar gewoon een lekker stukje kip in de ochtend, meer heeft een vos als mij niet nodig.”
Heel wat mensen ontdekten tijdens deze pandemie toch enkele silver linings aan de situatie, zoals brood bakken en andere nieuwe hobby’s. Hoe heb jij de pandemie ervaren?
“Eén van de weinige voordelen van deze pandemie: ‘t was plots stil in Milow-land. Geen onverwachte optredens van zijn blinkend hoofd meer. (lacht) Voor de rest vond ik maar weinig heil in heel die periode. De kippen hadden ophokplicht (vergelijkbaar met jullie lockdown) en het bos was verlaten. Ik ben serieus blij dat het leven terug op gang komt. En dat ik nu bij De Barbaren aan de slag kan, natuurlijk.”
En als laatste vraag: waar kunnen de mensen jou vinden?
"Rondje schaamteloze zelfpromotie, heerlijk! Je vindt mij voornamelijk op deze blog, maar ik cureer af en toe ook inspiratieverhalen op de Instagram story van De Barbaren. Ik droom stiekem ook van een podcast, genaamd What does the fox say?, maar da’s voorlopig nog toekomstmuziek. A fox can dream, right?”
Zo is het! Grootste plannen dus. We kijken er al naar uit. Bedankt voor je tijd, vos!
Meer van ‘De vos blogt’? Lees dan nu ‘Foxy Tunes’ en ‘Zeg, ken jij de Paperman?’.
